Η αναδρομη στο παρελθον μας, σε μία ή και σε προηγουμενες ζωες μπορεί να αποκαλύψει αιτίες που 
έχουν συσσωρεύσει αρνητικη ενεργεια και να διευκολύνει την εκτόνωσή της. Είναι κάτι πολύ σημαντικό για την ψυχοσωματικη μας υγεία, γιατί μας επιτρέπει να απαλλαγούμε από φοβιες, να αποβάλουμε κακες συνηθειες, να διορθώσουμε ελαττώματα, να αναπτύξουμε ικανότητες και δεξιότητες, να πετύχουμε την ολοκλήρωσή μας και συνεπώς να κατακτήσουμε την ευτυχια*. Ιδιαίτερα χαρακτηριστική για τις αναδρομες σε προηγουμενες ζωες θεωρώ την περίπτωση μιας νεαρής, μόλις 25 ετών γυναικας, που έπασχε από ανεξηγητες φοβιες, βρισκόταν σε κατάσταση καταθλιψης και παρουσίαζε τασεις αυτοκτονιας. Επρόκειτο για μια ψηλη, ομορφη και μορφωμενη γυναίκα, που θα μπορούσε να είναι ευτυχισμένη.
Δεν συνέβαινε κάτι τέτοιο.
Από την πρώτη στιγμή που την είδα φευγαλέα στην αίθουσα αναμονής, μου δημιούργησε την εντύπωση ότι υπέφερε από έντονες ψυχολογικές διαταραχές. Ήταν μαυροφορεμένη, είχε μαύρους κύκλους κάτω από τα μάτια και ξεφύλλιζε νευρικά ένα περιοδικό κουνώντας επίσης νευρικά τα πόδια της. Έδειχνε σαν να μην ήξερε αν έπρεπε να περιμένει ή να φύγει. Σε διάστημα μισής ώρας είχε βγει δύο φορές στον διάδρομο για να καπνίσει.
Όταν μπήκε στο γραφείο και μου έδωσε χαλαρά το ιδρωμένο χέρι της, ηλεκτρίστηκα από την αρνητική ενέργεια που εξέπεμπε.
Εντούτοις, κατάλαβα ότι είχα να κάνω με έξυπνο, ευαίσθητο και διαισθητικό άτομο. Κάθισε για λίγο αμίλητη, αλλά αποδείχτηκε ομιλητικότατη, όταν άρχισε να διηγείται το οικογενειακό της ιστορικό. Ήταν το τρίτο παιδί πολύτεκνης οικογένειας από την Πάτρα. Η μεγάλη της η αδελφή είχε παντρευτεί στην Ιταλία και δεν είχε πλέον στενές σχέσεις με την οικογένειά της. Ο κατά δύο χρόνια μεγαλύτερος αδελφός της ήταν ποδοσφαιριστής και ο μικρότερος ήταν ο χαϊδεμένος όλων. Κατάλαβα ότι δεν είχε καλά παιδικά χρόνια και αισθανόταν σαν το παραπαίδι της οικογένειας. Η πίκρα της ήταν εμφανής, όταν μιλούσε για τον εαυτό της. Έκανε νευρικές κινήσεις και βούρκωνε χωρίς να υπάρχει εμφανής λόγος. Από όσα έλεγε, ήταν φανερό ότι έπασχε έντονα από διάφορες φοβίες. Φοβόταν τον θάνατο και τα ατυχήματα και πίστευε ότι μπορεί να πνιγεί στη θάλασσα. Πολύ συχνά έβλεπε εφιάλτες και σε τακτά διαστήματα έπασχε από αϋπνίες.
Την καθησύχασα λέγοντάς της ότι όλα θα πάνε καλά. Δεν ήταν η μόνη που αντιμετώπιζε τέτοιας φύσης προβλήματα, ούτε η κατάστασή της ήταν η πιο βαριά που είχα συναντήσει.
Είχα κερδίσει την εμπιστοσύνη της και γι’ αυτό της πρότεινα να κάνουμε ύπνωση προκειμένου να χαλαρώσει και να μου αφηγηθεί με μεγαλύτερη νηφαλιότητα γεγονότα που της είχαν προκαλέσει στο παρελθόν ψυχικά τραύματα.
Της έκανα αναδρομή στην παιδική ηλικία για να εντοπίσω τη ρίζα των φοβιών της.
Αποκαλύφθηκε ότι σε ηλικία πέντε ετών βρισκόταν με τη μητέρα της μέσα σε μια βάρκα, αλλά ένα απότομο μπουρίνι άρχισε να τις παρασύρει στα βαθιά. Και τις δύο τις κυρίεψε πανικός. Ήταν σίγουρες ότι θα αναποδογύριζε η βάρκα και θα πνίγονταν. Εντόπισα, λοιπόν, τη φοβία με τη θάλασσα και την εμμονή της ότι μπορεί κάποια στιγμή να πνιγεί. Όλες οι άλλες φοβίες είχαν ως αφετηρία αυτό το παραλίγο μοιραίο για τη ζωή της περιστατικό.
Η δεύτερη τραυματική εμπειρία της ήταν:
Σε ηλικία δώδεκα ετών, όταν οι γονείς άρχισαν να καβγαδίζουν με βιαιότητα. Ο πατέρας της είχε εξωσυζυγικές σχέσεις, ενώ συγχρόνως έχανε σημαντικά ποσά στην χαρτοπαιξία. Η μητέρα της άρχισε να πίνει και πολύ σύντομα κατάντησε αλκοολική. Πήγαινε πολύ συχνά για θεραπείες, αλλά μάταια. Το ζευγάρι δεν χώρισε λόγω του στενού κοινωνικού κύκλου, αλλά η σχέση τους ήταν συμβατική και οι καβγάδες, για ασήμαντους συχνά λόγους, καθημερινοί. Η έφηβη τότε κοπέλα άρχισε να απομονώνεται από την οικογένειά της. Δεν ήθελε να συζητά με κανέναν τα προβλήματά της και προσπαθούσε να τα απωθήσει στο υποσυνείδητό της. Αυτό εξηγούσε, γιατί είχε πολύ συχνά εφιάλτες. Κατά τη διάρκεια των ονείρων το υποσυνείδητο εξωτερίκευε όλες τις φοβίες και τις αγωνίες της για το οικογενειακό μέλλον. Αρχίσαμε αμέσως θεραπεία ύπνωσης, που αποσκοπούσε κυρίως στη χαλάρωση και την ανάκτηση της εσωτερικής ηρεμίας της. Με τις κατάλληλες υποβολές κατάφερα να νικήσω την αϋπνία της. Ήταν πλέον πιο ξεκούραστη, πιο ήρεμη και πιο παραγωγική στην εργασία της. Η διαφορά φαινόταν ακόμη και στο όμορφο πρόσωπό της.
Ενώ, όμως, φαινόταν ότι θα έβγαινε από τον συναισθηματικό της λαβύρινθο, συνέβη κάτι που περιέπλεξε εκ νέου τα πράγματα.
Στο ταξιδιωτικό γραφείο που εργαζόταν, γνώρισε έναν Λιβανέζο ταξιδιωτικό πράκτορα, τον οποίο ερωτεύθηκε κεραυνοβόλα με την πρώτη ματιά. Υπήρχε όμως πρόβλημα, γιατί ήταν παντρεμένος και είχε δύο παιδιά. Συνήψαν παρ' όλα αυτά έντονη ερωτική σχέση και εκείνος εγκατέλειψε το σπίτι του για να συζήσει μαζί της. Στη συνέχεια όμως άρχισε να μην κρατά τις υποσχέσεις του και να δείχνει έλλειψη σεβασμού στη νεαρή γυναίκα. Αυτή συνέχισε να τον αγαπάει πολύ βαθιά, αλλά άρχισε και να απογοητεύεται. Μια μέρα της είπε ότι δεν ήθελε να συνεχίσουν με αυτό τον τρόπο. Επιθυμούσε να γυρίσει στην οικογένειά του, γιατί ο μικρός γιος του είχε αρρωστήσει και παρουσίαζε ψυχολογικά πρoβλήματα λόγω της απουσίας του. Πράγματι, φαίνεται ότι η επιστροφή του βελτίωσε την κατάσταση υγείας του παιδιού, ενώ την ίδια στιγμή απαλλάχτηκε από το ενοχικό σύνδρομο που τον είχε κυριεύσει τον τελευταίο καιρό. Για τη φίλη μας όμως ο χωρισμός υπήρξε καταστροφικός. Άρχισε και πάλι να πάσχει από το σύνδρομο της εγκατάλειψης, να έχει φοβίες και αϋπνίες και αγωνία για το μέλλον της.
Συνεχίσαμε την υπνοθεραπεία και σε μια επίσκεψη μου είπε ότι έξι μήνες πριν της είχε συμβεί κάτι πολύ περίεργο.
Είχε επισκεφθεί στην Ιταλία κάποιον αρχαιολογικό χώρο και ήταν βέβαιη ότι δεν τον έβλεπε για πρώτη φορά, γιατί ήξερε περισσότερες λεπτομέρειες από τον ξεναγό, τον οποίο και διόρθωσε πολλές φορές προς γενική κατάπληξη όλων. Της είπα ότι ο μόνος :τρόπος για να λύσουμε αυτό το μυστήριο ήταν η αναδρομή σε προηγούμενες ζωές μέσω ύπνωσης. Δίστασε για λίγο, γιατί ήταν θρησκευόμενο άτομο και δεν πίστευε ότι μπορεί να είχε ζήσει στο παρελθόν, αλλά η περιέργειά της αποδείχτηκε ισχυρότερη. Κατά τη διάρκεια της αναδρομής αποκαλύφθηκε ότι στην αμέσως προηγούμενη ζωή της είχε ζήσει στην Ιταλία στα περίχωρα της Νάπολης. Είχε παντρευτεί τότε τον άνθρωπο που πρόδωσε στη σύγχρονη ζωή τα συναισθήματά της. Θυμόταν πολύ καλά την ημερομηνία του γάμου τους, την τελετή, τα ονόματα των δύο παιδιών που είχαν και τις οικογενειακές εκδρομές στους αρχαιολογικούς χώρους της περιοχής. Ο άντρας της σε εκείνη τη ζωή ήταν αρχαιολόγος και της εξηγούσε λεπτομερώς την ιστορία του κάθε χώρου. Μετά όμως από λίγη ώρα άρχισε να ανησυχεί, ώσπου ξέσπασε σε κλάματα. Είχε πεθάνει σε ηλικία 40 ετών σε ατύχημα με την άμαξά τους.
Όταν επανήλθε σε κατάσταση εγρήγορσης, της εξήγησα ότι ήταν συνηθισμένο φαινόμενο ένα άτομο που παίζει σημαντικό ρόλο στη σημερινή μας ζωή να το έχουμε ήδη συναντήσει σε προηγούμενη και αυτός ήταν ο λόγος του κεραυνοβόλου έρωτα που ένιωσε αμέσως για εκείνον.
Δυστυχώς, σε αυτή τη ζωή ο ρόλος του δεν ήταν ο ίδιος με αυτόν που είχε παίξει στην προηγούμενη, γιατί είχε ήδη δημιουργήσει οικογένεια. Η έλξη που ένιωθε θα έπρεπε να κατανικηθεί και να στραφεί σε μια φιλική σχέση μαζί του. Πράγματι, με σειρά συνεδριών κατάφερε να ξαναβρεί την πνευματική της ισορροπία, ενώ η πίστη ότι η ζωή που ζει δεν είναι ούτε πρόκειται να είναι η μόνη, την ανακούφισε και την έκανε ακόμη πιο ήρεμη και γαλήνια. Σήμερα ζει απόλυτα φυσιολογική ζωή. Έχει αποκτήσει τη δική της οικογένεια και ψυχολογικά δεν αντιμετωπίζει τα πρoβλήματα που είχε κάποτε.
*Βλ. Άτζιλ Λουπέσκου, Προηγούμενες ζωές διασήμων προσωπικοτήτων, σελ. 58 κ.ε. και Υπνοθεραπεία και Διαισθητική ύπνωση, σελ. 212 κ.ε.
Σελίδα 1 από 1(74)(25).gif){kind=small}
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
