Καρμική Αστρολογία από τον Μιχάλη Βροντάκη -

Μέρος ΙΙΙ

Η Kαρμική αστρολογία είναι ένας κλάδος της αστρολογίας που κατ' εξοχήν εντάσσεται στον χώρο της μεταφυσικής. Οι περισσότεροι ερευνητές της μεταφυσικής, ωθούνται στην έρευνά τους, λόγω αναζήτησης απαντήσεων στο αιώνιο ερώτημα: είναι μοιραίο /προαποφασισμένο τι θα συμβεί στον καθένα μας; Είναι δηλαδή γραμμένο στα άστρα ή κάπου αλλού; Ή εμείς συνδιαμορφώνουμε το κάρμα με την ελεύθερη βούλησή μας; Εδώ υπεισέρχεται το θέμα της ύπαρξης ή όχι προηγούμενων ζωών μας, -η πίστη στην μετενσάρκωση-, που θεωρείται προϋπόθεση για το κάρμα. Πολλοί φιλόσοφοι, εσωτεριστές, επιστήμονες και διανοητές, προσπάθησαν και προσπαθούν να δώσουν απάντηση σε αυτό το μέγα μυστήριο. Και για την πλήρη κατανόησή του θα έπρεπε ομολογουμένως να υπήρχε ένα υπόβαθρο μελέτης, όχι μονάχα αστρολογίας, εσωτερισμού, φιλοσοφίας, βιολογίας και ψυχολογίας, αλλά ακόμη και συγκριτικής θρησκειολογίας, που είναι έξω και πέρα από τις δυνατότητες αυτού του άρθρου.

Εκτός από τις επιδράσεις στην μορφή, ακόμα και η σκέψη και τα συναισθήματα μπορούν να δέχονται την επίδραση των μορφογεννητικών πεδίων. Δεν υπάρχει τέλος στην έκφραση αυτών των πεδίων, γιατί, όταν ένα άτομο που επηρεάζεται από αυτά τα πεδία μαθαίνει κάτι, προσθέτει επίσης πληροφορίες στα πεδία αυτά, οι οποίες μπορούν να περάσουν προσαυξημένες στις επόμενες γενεές -όπως η θεωρία του κάρμα υποστηρίζει μία λογική συνέχεια, αφού τίποτα δεν προέρχεται από το μηδέν, τίποτα δεν καταλήγει στο μηδέν-. Κατόπιν όλων αυτών αντιλαμβάνεστε ότι, η επίδραση ενός οργανισμού στον κόσμο δεν τελειώνει όταν πεθαίνει, αλλά, όπως λέει η αστροσοφία, μετατρέπεται από ύλη σε ενέργεια. Και σύμφωνα με την θεωρία των μορφογεννητικών πεδίων, υπάρχει ατέλειωτη απορρόφηση σε μια μεγάλη δεξαμενή ύπαρξης, από την οποία διοχετεύονται τα πεδία αυτά συνεχώς προς τα έξω, και εμφανίζονται σαν επιδράσεις στις εσωτερικές και εξωτερικές δομές των όντων που γεννιούνται. Ο ίδιος ο Σιλντρέικ ορίζει τα μορφογεννητικά πεδία σαν αόρατα συμπαντικά πεδία που καθοδηγούν την μορφή, την ανάπτυξη και τα ένστικτα των ζωντανών οργανισμών, κάθε είδους πλάσματος.

Πως συνδέεται η αστρολογία με τα μορφογεννητικά πεδία; Στην αστρολογία οι κινήσεις των ουρανίων σωμάτων στις 360 μοίρες του ζωδιακού κύκλου, συνδέονται με τις καταγραφές των σκέψεών μας, των συναισθημάτων μας και των βιωματικών μας εμπειριών, με τέτοιο τρόπο, ώστε, όταν π.χ. ο Κρόνος βρίσκεται σε μια συγκεκριμένη ζωδιακή μοίρα, να διοχετεύει εκείνες τις καταγραφές των μορφογεννητικών πεδίων, τις οποίες είχαμε εμείς δημιουργήσει με τις πράξεις μας, όταν βρισκόταν στην αντίστοιχη θέση. Έτσι αναπτύσσουμε το κάρμα σε ένα πολύ μεγάλο βαθμό.

Κάθε σκέψη ή πράξη που κάνουμε καθημερινά, μεγαλώνει το κάρμα, είτε προς θετική, είτε προς αρνητική κατεύθυνση. Ειδικά στην εποχή μας που βιώνουμε παρατεταμένη οικονομική κρίση, τείνουμε να λειτουργούμε περισσότερο με το ζωικό ένστικτο της επιβίωσης /αυτοσυντήρησης που όλοι έχουμε μέσα στο DNA μας. Και όσοι είχαν συνηθίσει σε μια άλφα ποιότητα ζωής που σταδιακά την χάνουν, τείνουν να εμφανίζουν συχνότερα τα αρνητικά στοιχεία του Εγώ, καταντώντας αδιάφοροι στον πόνο και στην δυστυχία άλλων, ενώ το συμπαντικό μήνυμα που θα έπρεπε να συνειδητοποιήσουν αυτή την ιστορικά κρίσιμη περίοδο, είναι το εντελώς αντίθετο!

Η ανθρώπινη ζωή μοιάζει σχετικά μικρή, αφού δεν διαρκεί πάνω από 100 χρόνια -μικρή σε σύγκριση με άλλα όντα, όπως π.χ. την χελώνα που ζει σχεδόν 150 χρόνια, ή την φάλαινα που ζει πάνω από 200 χρόνια-. Θα πρέπει συνεπώς να βιώνουμε το ταξίδι της ζωής, κάθε στιγμή, με τον σοφότερο τρόπο, σε σχέση με τον εαυτό μας και τους άλλους, με το να αντιληφθούμε ότι το χρήμα είναι το μέσον, όχι αυτοσκοπός. Να πάψουμε δηλαδή να σκεφτόμαστε εγωιστικά, με “θέλω” και ψεύτικες καταναλωτικές ανάγκες, και να πορευτούμε σε αρμονία με το κοινωνικό σύνολο, με την φύση και όλη την πλάση.

Συνοψίζοντας:

Στο παρόν άρθρο ο σκοπός μου ήταν να συγκεντρώσω τον αναγνώστη σε ένα εκλαϊκευμένο και μινιμαλιστικό μοντέλο μετενσάρκωσης, χωρίς να εισέλθω στα χωράφια της χριστιανικής θεολογίας. Επίσης απέφυγα να μπω σε λεπτομέρειες όπως διαχωρισμό και ανάλυση επιπέδων κάρμα, εις το επέκεινα. Όποιος αναγνώστης δεν ήταν σε θέση να κατανοήσει την παρουσίαση της καρμικής θεωρίας, δεν έχει ουσιώδες κίνητρο να το ψάξει, αφού το κάρμα δεν αποδεικνύεται. Εντούτοις, όποιος αντιλαμβάνεται πως λειτουργεί το κάρμα, θα ήταν προτιμότερο να αρχίσει με αυτοεξέταση και ψυχολογική εμβάθυνση του ίδιου του εαυτού, προτού ζητήσει την συνδρομή της καρμικής αστρολογίας ή οποιουδήποτε άλλου εναλλακτικού μέσου.

Από εδώ και πέρα απευθύνομαι σε αναγνώστες που πιστεύουν στην θεωρία του κάρμα και κατανοούν τον τρόπο με τον οποίο δυνητικά προάγουμε την θετική εξέλιξη του κάρμα, μέσα από το τρίπτυχο: αγάπη, συγχώρεση, φιλανθρωπία. Ας δούμε αυτές τις αρετές, μία μπρος μία. Όλοι μας έχουμε γαλουχηθεί παίρνοντας και δίνοντας σε ένα βαθμό, αγάπη. Γιατί όλοι μας χρειαζόμαστε αγάπη και όλοι προσφέρουμε αγάπη -ο καθένας με τον δικό του, ιδιαίτερο τρόπο, έτσι όπως δείχνει το ωροσκόπιό του-. Έχουμε μάθει δηλαδή να νιώθουμε το υπέρτατο συναίσθημα της αγάπης σαν την πεμπτουσία της ζωής. Επομένως, η έννοια της αγάπης είναι τεράστια και θα μπορούσαμε να μιλάμε γι' αυτήν εις το διηνεκές, αφού όλοι την εκφράζουμε καθημερινά, με ποικίλους τρόπους. Και όσο πιο ουμανιστικά προσφέρουμε αγάπη, τόσο περισσότερο επιταχύνουμε την θετική εξέλιξη του κάρμα. Συνεπώς, για να μην μακρηγορήσω, θα αναφερθώ στις άλλες δύο μείζονες αρετές: πρώτα στην συγχώρεση, και κατά δεύτερο λόγο στην φιλανθρωπία.

Η συγχώρεση δεν είναι επιφανειακή υπόθεση, αλλά μια διαδικασία πολύ βαθύτερη από την συγκατάβαση της λεκτικής συγνώμης. Ο ορισμός της ίδιας της συγχώρεσης προκύπτει από την ετυμολογία της λέξης συν+χωρώ, που σημαίνει δίνω χώρο (στην σκέψη μου), για να μπορέσει να χωρέσει κι άλλες απόψεις πέρα από την δική μου, δηλαδή να κατανοήσω κι άλλες ερμηνείες που αφορούν το ίδιο γεγονός. Με άλλα λόγια, συγχώρεση δεν σημαίνει ότι παραβλέπω την αδικία που υπέστην, αλλά το θυμάμαι και προσπαθώ ψυχικά να επεξεργαστώ το γεγονός, για να μπορέσω ηθικά να το ξεπεράσω, κι έτσι να συνεχίσω τον βίο μου, οδηγούμενος στην απελευθέρωση όλων των δυσάρεστων σκέψεων και συναισθημάτων που μου είχε προκαλέσει. Η συνειδητή ανάγκη για αληθινή συγχώρεση όσων μας είχαν βλάψει με οποιονδήποτε τρόπο στο παρελθόν, προάγει σε σημαντικότατο βαθμό το κάρμα, καθώς μας οδηγεί σταδιακά στην απολύτρωση.

Ένα πείραμα που έγινε με 200 εθελοντές στο πανεπιστήμιο του Σαν Ντιέγκο της Καλιφόρνιας, έδειξε ότι η συγχώρεση μειώνει το στρες, τον θυμό, την υπέρταση και την κατάθλιψη. Και σύμφωνα με τον ψυχίατρο Βαλτά, η συγχώρεση δεν είναι αφέλεια ούτε αδυναμία, μολονότι ελλοχεύει υποσυνείδητα ο φόβος του ρίσκου: δίνοντας δεύτερη ευκαιρία, ενδέχεται ξανά να αδικηθούμε από το ίδιο άτομο, ίσως και χειρότερα στο μέλλον. Όμως αυτό που έχει πραγματική σημασία, μέσω της συγχώρεσης δίνουμε ουσιαστικά άφεση στον εαυτό μας για τα ψυχικά τραύματα που έχουμε υποστεί: “εμείς οι ίδιοι νιώθουμε τον ψυχικό πόνο της αδικίας που μας πλήγωσε κι έτσι εμείς οι ίδιοι υποχρεωνόμαστε να γιατρευτούμε. Η συγχώρεση λοιπόν στοχεύει αποκλειστικά στον εαυτό μας, ακόμη κι όταν απευθυνόμαστε στους άλλους, στην περίπτωση που νιώθουμε θύματα”.

Κλείνοντας, επιτρέψτε μου να σας παρουσιάσω 12 στοιχειώδη συμπεράσματα, -ως ταπεινές συμβουλές-, που προέρχονται από την πολυετή εμπειρία μου στην παρατήρηση των εκδηλώσεων της προσωπικής αρωγής. Συγκεκριμένα, πως η φιλανθρωπία, δυνητικά και αυτή, προάγει την θετική εξέλιξη του κάρμα, όταν γίνεται με τους εξής τρόπους:

1)- Αν συναντήσουμε στον δρόμο έναν δυστυχισμένο, δεν είναι πρέπων να αμελήσουμε, θεωρώντας το μάταιη αρωγή, νομίζοντας ότι με αυτό τον τρόπο ξεπληρώνει το κάρμα του.

2)- Αν συναντήσουμε κάποιον π.χ. μετανάστη ή τοξικομανή, δεν κάνει να μείνουμε απαθείς, λέγοντας “εγώ βοηθώ συγκεκριμένες κοινωνικές ομάδες, όπως ανάπηρους ή ηλικιωμένους”. Γιατί δεν ξέρουμε ποιος από αυτούς έχει εκείνη την συγκεκριμένη στιγμή μεγαλύτερη ανάγκη από την βοήθειά μας.

3)- Αν συναντήσουμε κάποιον ανήμπορο που νομίζουμε ότι προσποιείται, μην τον αγνοήσουμε, θεωρώντας ότι μας περιγελά. Δεν έχει προσωπικό λόγο μαζί μας να υποκρίνεται, υποτιμώντας την ευφυΐα μας, ούτε γνωρίζουμε τα βαθύτερα κίνητρα που τον έφθασαν σε ετούτη την θέση.

4)- Μην προσφέρουμε στοχευμένα ούτε εξυπηρέτηση ούτε αρωγή μόνο σε στενά κοινωνικά πλαίσια, π.χ. σε μεμονωμένους φίλους, γνωστούς, οικογένεια, παιδιά ή συγγενείς. Γιατί με αυτούς έχουμε ήδη συνάψει ισχυρό και μακροχρόνιο, μικτού τύπου κάρμα.

5)- Μην λέμε “εγώ δεν θέλω να βοηθώ από λίγο τον καθένα, γιατί έτσι δεν είναι δραστική η αρωγή μου”. Όσες φορές εμφανίζονται μπροστά μας αναξιοπαθούντες, είναι σημάδι από το Σύμπαν ότι μας προσφέρει την ευκαιρία να προάγουμε ακόμη περισσότερο το κάρμα, με το να δώσουμε έστω μια ελάχιστη βοήθεια.

6)- Μην σκεφτόμαστε ιδιοτελώς, πως αν βοηθήσουμε τον άλφα ή τον βήτα, θα χτίσουμε εμείς καλό κάρμα. Αυτό δεν πρόκειται να συμβεί, ούτε θα έχουμε ανταποδοτικό όφελος στην παρούσα ζωή.

7)- Δεν πρέπει ούτε να βοηθάμε, ούτε να εξυπηρετούμε άλλους, εάν προηγουμένως δεν μας το έχουν ζητήσει, και κυρίως, αν δείχνουν ότι δεν το χρειάζονται, γιατί αργά ή γρήγορα θα στραφεί εις βάρος μας: θα παρεξηγήσουν την αγαθοεργία μας και θα μας κατηγορήσουν -άμεσα ή έμμεσα-, για ιδιοτέλεια.

8)- Η πιο αληθινή αρωγή είναι αυτή που μας προτρέπει το Σύμπαν να κάνουμε, σε ανύποπτο χρόνο, χωρίς ευχαριστίες ή ανταλλάγματα, και είναι πολύ πιο δραστική για το κάρμα όποτε προέρχεται από το υστέρημα, όχι από το περίσσευμά μας.

9)- Μην φανταστούμε πως επειδή συχνά βοηθάμε κόσμο, έχουμε έτσι δημιουργήσει θετικό προηγούμενο, οπότε μπορούμε κάπου-κάπου να κάνουμε μικρές “παρασπονδίες”.

10)- Μην πλανιόμαστε, νομίζοντας ότι το Σύμπαν μάς αδικεί, προκαλώντας δυσκολίες ή ασθένειες στην ζωή μας, ενώ εμείς βοηθάμε άλλους. Γιατί έτσι μεταθέτουμε υποσυνείδητα την ευθύνη. Πρέπει να εξετάσουμε τα λάθη μας για να εντοπίσουμε την ρίζα των προβλημάτων, και να αλλάξουμε στάση ζωής.

11)- Μην παραιτούμαστε, λέγοντας “εγώ ξεπληρώνω το καρμικό μου χρέος”, ή “ήταν καρμικό να μου συμβεί το άλφα και το βήτα, γι' αυτό δεν μπορώ να κάνω τίποτα”. Αντιθέτως, η πίστη στο κάρμα δεν μειώνει στο παραμικρό την ελεύθερη βούληση κανενός: όποιος το αποδέχεται έχει εξίσου ενεργή και αδιάλειπτη συμμετοχή στην γκάμα των γεγονότων που τον αφορούν, καθ' όλη την διάρκεια της ζωής.

12)- Μην επινοούμε ισοδύναμες δράσεις, π.χ. αν κάναμε μια απρεπή πράξη εχθές, θα την ισοφαρίσουμε με μια καλή σήμερα, αύριο ή μεθαύριο. Το Σύμπαν δεν ξεγελιέται: οι θετικές με τις αρνητικές πράξεις δεν ομαδοποιούνται ούτε εξισώνονται σε κάποια νοερή ζυγαριά.

Ας αφήσουμε λοιπόν ελεύθερο τον εαυτό μας, γνήσια να εκφραστεί, σύμφωνα τον αληθινό μας χαρακτήρα και την κουλτούρα μας. Γι' αυτό έχουμε έρθει στην ζωή.

Πηγή: Vrontakis Astrology