Η Καρμική Αστρολογία απο τον Μιχάλη Βροντάκη - Μέρος Ι

Η Kαρμική αστρολογία είναι ένας κλάδος της αστρολογίας που κατ' εξοχήν εντάσσεται στον χώρο της μεταφυσικής. Οι περισσότεροι ερευνητές της μεταφυσικής, ωθούνται στην έρευνά τους, λόγω αναζήτησης απαντήσεων στο αιώνιο ερώτημα: είναι μοιραίο /προαποφασισμένο τι θα συμβεί στον καθένα μας; Είναι δηλαδή γραμμένο στα άστρα ή κάπου αλλού; Ή εμείς συνδιαμορφώνουμε το κάρμα με την ελεύθερη βούλησή μας; Εδώ υπεισέρχεται το θέμα της ύπαρξης ή όχι προηγούμενων ζωών μας, -η πίστη στην μετενσάρκωση-, που θεωρείται προϋπόθεση για το κάρμα. Πολλοί φιλόσοφοι, εσωτεριστές, επιστήμονες και διανοητές, προσπάθησαν και προσπαθούν να δώσουν απάντηση σε αυτό το μέγα μυστήριο. Και για την πλήρη κατανόησή του θα έπρεπε ομολογουμένως να υπήρχε ένα υπόβαθρο μελέτης, όχι μονάχα αστρολογίας, εσωτερισμού, φιλοσοφίας, βιολογίας και ψυχολογίας, αλλά ακόμη και συγκριτικής θρησκειολογίας, που είναι έξω και πέρα από τις δυνατότητες αυτού του άρθρου.

Η θεωρία του κάρμα -σανσκριτικός όρος, που προέρχεται από την αρχαιότητα, εδώ και 5.000 χρόνια, από την Ινδουιστική δοξασία-, αναφέρεται στον συμπαντικό νόμο της δράσης και της αντίδρασης: ότι σπέρνεις, κάποτε θα το θερίσεις. Με βάση το σκεπτικό ότι, κάθε δράση γίνεται αιτία για μια επόμενη, και είναι το αποτέλεσμα μιας προηγούμενης. Σύμφωνα με αυτό το αμιγώς αιτιοκρατικό δόγμα, όλες οι οντότητες ψυχών πρωτοδημιουργήθηκαν με ίσες δυνατότητες, αλλά, καθώς μετακινούνται από ζωή σε ζωή, φτάνουν σε διαφορετικά επίπεδα, ανάλογα με τις καρμικές τους συνεισφορές: δύο διαφορετικά άτομα, αντιμέτωπα με τα ίδια γεγονότα ή καταστάσεις, τα φέρνουν εις πέρας διαφορετικά, μέσα από την διαχείριση της ελεύθερης βούλησης, π.χ. το πρώτο άτομο θα μπορούσε να φθαρεί, επαναλαμβάνοντας ίδια λάθη, ενώ το δεύτερο άτομο ίσως μεταπηδήσει σε νέες εμπειρίες (υψηλότερο καρμικό επίπεδο). Έτσι δημιουργούνται σταδιακά οι ανισότητες από την μια ζωή στην άλλη, γι' αυτό βλέπουμε να υπάρχουν παιδιά που γεννιούνται ορφανά, ανάπηρα ή μέσα σε γκέτο, ενώ άλλα ξεκινούν την ζωή τους από βίλες και παλάτια. Και εξαιτίας των περιπλοκών που εμπλέκονται στην διαμόρφωση του περιβάλλοντος για την καρμική αποπληρωμή, το κάρμα μπορεί να μεταφέρεται για μία περίοδο αρκετών επανενσαρκώσεων, προτού εκπληρωθεί. Επομένως, οι αυτοτιμωρίες της ψυχής αποκτούν καθαρά μεταφυσική έννοια, -σε όποιον υιοθετεί την αλυσιδωτή της ανάπτυξη με διαρκείς μετασχηματισμούς στην εξελικτική της πορεία-, και οι εμπειρίες κάθε ενσάρκωσης βοηθούν στο να εξευγενίσουμε τον εαυτό μας και να επεκτείνουμε την συνείδησή μας -η καρμική αστρολογία βασίζεται σε αυτή την θεωρία-.

Είναι όμως τόσο απλά και τόσο ξεκάθαρα όλα; Τις τελευταίες δεκαετίες ο κόσμος αφήνει ολοένα πίσω τον επιστημονικό υλισμό, καθώς τείνει να εστιάσει το ενδιαφέρον του στο αρχαιότερο και ιερότερο μυστήριο, την αναχώρηση της ψυχής από το σώμα, μέσα από το ζήτημα της μεταθανάτιας ύπαρξης. Σε όλη την υδρόγειο υπάρχουν άνθρωποι που ισχυρίζονται ότι θυμήθηκαν προηγούμενες ζωές τους μέσα από ύπνωση, οράματα και άλλες παραψυχολογικές εμπειρίες. Η αστρολογία με τον ιδιαίτερο τρόπο που εκφράζεται στην ανατολική αντίληψη, -ιδίως με την Βεδική Σχολή-, παίζει σημαντικό ρόλο σε αυτή την αναζήτηση, συνδέοντας την έρευνά της με την μετενσάρκωση, καθώς διδάσκει ότι η ψυχή περιμένει να δημιουργηθούν οι κατάλληλοι πλανητικοί σχηματισμοί ώστε να επανενσαρκωθεί στην Γη, και επιλέγει το δικό της πεπρωμένο, ξεκινώντας από την επιλογή των γονέων της. Έτσι το γενέθλιο ωροσκόπιο ενός ατόμου εκφράζει κάθε φορά την ιδιοσυστασία του, και κάθε πράξη που κάνει το άτομο, δηλώνεται σαν αποτέλεσμα στον φυσικό κόσμο (οι επαναγεννήσεις Βουδιστών είναι συνηθισμένο γεγονός, εφόσον εμπεριέχεται στα ήθη, στα έθιμα και στην φιλοσοφία αυτού του λαού).

Στο βιβλίο "Λεγόμενα του Γιογκανάντα", ο εν λόγω μύστης εξηγεί την μετενσάρκωση και το κάρμα με αυτό τον διάλογο: "Δάσκαλε, έχω συνείδηση μόνο της παρούσας ζωής. Γιατί δεν έχω συνείδηση προηγουμένων ενσαρκώσεων και πρόγνωση για μελλοντική ύπαρξη;" Ο Γιογκανάντα απάντησε: "Η ζωή είναι σαν μια μεγάλη αλυσίδα στον ωκεανό του Θεού. Όταν ένα κομμάτι της αλυσίδας τραβιέται από τα νερά, βλέπεις μόνον αυτό το μικρό κομμάτι. Η αρχή και το τέλος είναι κρυμμένα. Σε αυτή την ενσάρκωση βλέπεις μόνον ένα κρίκο της αλυσίδας της ζωής, το παρελθόν και το μέλλον αν και αόρατα, μένουν στο βάθος του Θεού. Και αποκαλύπτει τα μυστικά του, μόνον σε εκείνον που είναι μαζί του".

Έχει όμως η πραγματικότητα που ζούμε τόσο απλή και τόσο ξεκάθαρη αιτιώδη συνάφεια; Ή είναι όλα υποθέσεις που τελικά καλλιεργούν μια τεράστια παραφιλολογία; Οι εμπειρίες του deja vu -όταν ξέρουμε κάποιον που δεν έχουμε συναντήσει ποτέ, ή αναγνωρίζουμε ένα μέρος στο οποίο δεν έχουμε βρεθεί ποτέ-, αποτελούν ένδειξη τυχαίας προσπέλασης στο υποσυνείδητό μας; Η συντριπτική πλειοψηφία των ανθρώπων δεν έχει αναμνήσεις προηγούμενων ζωών. Και υποθέτω πως αυτό ενέχει ενδεχομένως, καρμική ερμηνεία: φαντάζεστε τι θα γινόταν αν λόγου χάρη, με κάποιο τρόπο θυμηθείτε ότι ο εγγονός σας υπήρξε και δολοφόνος σας στην προηγούμενη ζωή σας; Αναρωτιέμαι, θα μπορούσατε να αγαπήσετε αληθινά αυτό το παιδί; Ή μήπως η απουσία τέτοιων αναμνήσεων συμβαίνει για την οικονομία της φύσεως, με απώτερο σκοπό την ομαλότερη πρόοδο του ανθρώπινου είδους;

Για την μετενσάρκωση δεν υπάρχει σύγχρονη επιστημονική τεκμηρίωση, πλην μεμονωμένων περιπτώσεων από λαμπρούς ερευνητές, όπως: τον ψυχολόγο Βουλούκο -που είχα την τύχη να γνωρίσω-, ο οποίος μετρούσε στο ενεργητικό του σχεδόν 100.000 περιπτώσεις αναδρομών σε προηγούμενες ζωές μέσω ύπνωσης, καθώς επίσης τον ψυχίατρο Στήβενσον, ο οποίος είχε εξετάσει πάνω από 3.000 περιπτώσεις μικρών παιδιών, χωρίς ύπνωση, που τα περισσότερα ήταν κάτω των 10 ετών, κυρίως από την Ινδία και την Σρι Λάνκα, και μιλούσαν ξένες ή αρχαίες διαλέκτους χωρίς να έχουν ιδέα. Κάποια εξ αυτών τον οδήγησαν σε μακρινά χωριά που δεν είχαν ξαναδεί ποτέ στην ζωή τους, -με λεπτομερείς περιγραφές τόπων και κατοίκων-, ενώ άλλα έφεραν σωματικές ανωμαλίες, ως αποδείξεις τραυμάτων από περασμένη ζωή.

Παρά ταύτα, σε όποιον πιστεύει κατά γράμμα στην κλασική θεωρία για το κάρμα, ανακύπτουν θεμελιώδη ερωτήματα, επειδή σε ακραίες περιπτώσεις, όπως του Χίτλερ, δεν φαίνεται να υπάρχει έσχατη τιμωρία ψυχής, ικανή να εξισορροπήσει τα μυριάδες εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας που του καταλογίζουν ιστορικοί. Εκτός κι αν δεχτούμε την υπόθεση ότι, η ψυχή του θα κληθεί ξανά και ξανά, να βιώσει στο μέλλον, σχεδόν 80 εκατομμύρια μαρτυρικές επανενσαρκώσεις (όσα περίπου ήταν τα θύματα του Β' παγκοσμίου πολέμου). Και με πρόχειρους μαθηματικούς υπολογισμούς, θα χρειαζόταν πάνω από 5 δισεκατομμύρια γήινα χρόνια για να εξιλεωθεί. Τούτο όμως φαντάζει αδύνατον, γιατί σε λιγότερο από 5 δισεκατομμύρια χρόνια, οι αστρονόμοι ισχυρίζονται πως ο Ήλιος μας θα έχει μεταμορφωθεί σε ερυθρό γίγαντα, ο οποίος, πιθανότατα θα εξαϋλώσει την Γη. Μήπως πρέπει λοιπόν να επανεξετάσουμε το θέμα του κάρμα με ένα δυναμικό μοντέλο σκέψης; Αφού η ιστορία του ανθρώπινου πολιτισμού -κατ' επέκταση η εξέλιξη της ανθρώπινης κοινωνίας-, τείνει να μην επαναλαμβάνεται αυτούσια, επειδή η ίδια η ζωή μοιάζει να μην έχει καθορισμένα μοτίβα που αυτοτελώς επαναλαμβάνονται.

Στο σημείο αυτό, -χωρίς την παραμικρή πρόθεση να απαξιώσω την τιτάνια συνεισφορά του προφήτη Κέυση στην καρμική αστρολογία-, έφθασε η στιγμή να εκφράσω την δική μου, πρωτοπόρα γνώμη: το ωροσκόπιο μπορεί να δείξει το τωρινό σχέδιο ζωής, μέσα από την ουσία προηγούμενων εκδηλώσεων, αποκλειστικά του δικού μας γενεαλογικού δένδρου. Γιατί, ως οντότητες, κληρονομούμε νοητικές, συναισθηματικές και φυσικές ιδιότητες, από τους γονείς μας. Στην ουσία, οι γονείς μας αντιπροσωπεύουν τα σπουδαιότερα σημεία αναφοράς που έχουμε στην ζωή μας. Και μέσω των γονέων μας, μεταφέρονται μοτίβα συμπεριφοράς από το παρελθόν, οπότε οι επιδράσεις από εμπειρίες και δοκιμασίες προηγούμενων ζωών (των προπατόρων μας), μεταδίδουν τελικά στο μοναδικό DNA που έχουμε σε ετούτη την ενσάρκωση, ένα μεγάλο αριθμό κλίσεων από ταλέντα, οργανικές δυσλειτουργίες ή φοβίες, ως καθαρά εξατομικευμένες ιδιότητες. 

Μιχάλης Βροντάκης

Πηγή: Vrontakis Astrology