Μήπως νομίζεις πως η καταθλιψη είναι μόνο για εκείνους που δεν είναι καλά στην ψυχολογια τους επειδή δεν έχουν δουλεια, δηλαδή για τους ανεργους; Δεν πιστεύεις πως ένα άτομο που έχει δουλεια αλλά απασχολεί μεγάλο μέρος της ζωής και της ενέργειάς του με αυτήν ή για αυτήν μπορεί να πέσει ψυχολογικα και να φτάσει ακόμα και στην καταθλιψη;

Από καιρό σε καιρό, εκείνους που βλέπεις να δουλεύουν ασταμάτητα, να εργάζονται δραστήρια σε οποιοδήποτε τομέα, να είναι σχεδόν συνέχεια στη δουλειά, ακόμα και εκτός του ωραρίου τους ή να κάνουν συνεχώς παρέες, συναντήσεις, γνωριμίες και συναναστροφές μόνο και μόνο για να κρατήσουν ή για να έχουν μια καλύτερη δουλειά, καταλήγουν τελικά να χάνουν την ποιότητα στη ζωή τους, να βαραίνουν την ψυχολογια τους και συχνά επέρχεται η αποτυχία.

Πρόκειται για μια νέα ψυχολογικη ασθένεια, την επαγγελματικη καταθλιψη, που δεν είναι καθόλου σπάνια στις μέρες μας.


Σίγουρα θα έχετε γνωρίσει κάποιο άτομο με επαγγελματική κατάθλιψη.
Θα τους ακούσετε να λένε συχνά:

- «Θα ήθελα να πάω σπίτι να κοιμηθώ»,

- «Θα ήθελα να δω τον κόσμο»,

- «θα ήθελα να πάω στις διακοπές»,

- «Θα ήθελα να κάνω ταξίδια»,

- «Θα ήθελα να αλλάξω τόπο ή και χώρα»,

- «Κοιτάξτε πώς βρέχει έξω» και ούτω καθεξής.

Χωρίς να γενικεύουμε, οι προτάσεις αυτές δεν είναι τυχαίες.


Ένα άτομο με επαγγελματική κατάθλιψη σπάνια ζει στο παρόν.

- Ζει πάντα στο χτες ή στο αύριο.

- Ονειρεύεται για το τι θα έκανε αν δεν ήταν στη δουλειά.

- Μετανιώνει πολύ γρήγορα την επιλογή μιας εργασίας μια οποιαδήποτε κακή μέρα.

- Σκέπτεται συχνά την ιδέα να «πάρει τη ζωή στα χέρια» για να βγει από αυτό που μπήκε, αλλάζοντας τα πάντα.


Από μια ρεαλιστική άποψη όπως και σε οποιοδήποτε κλάδο εργασίας υπάρχουν τρεις τύποι εργαζομένων:

- εκείνοι που μισούν τη δουλειά τους,

- εκείνοι που θα άλλαζαν εργασία κατ 'αρχήν, αλλά προτιμούν την ευκολία και θα συνέχιζαν έτσι για χρόνια (δίνοντας την εντύπωση των εργαζομένων πρότυπο) και

- οι επονομαζόμενοι «πιστοί», των οποίων ο φυσιολογικός κύκλος ζωής σχετίζεται με την ημερήσια διάταξη στο χώρο εργασίας.

Δεν θα είναι μια τραγωδία, αλλά εκείνοι που έχουν συνηθίσει τόσο πολύ στο να βρούνε το γραφείο, τον υπολογιστή, την καρέκλα, τα μολύβια, τα χαρτιά τους τακτοποιημένα, καθαρά ή όπως τα άφησαν την προηγούμενη μέρα, σε κάποιο συγκεκριμένο σημείο, πρέπει να συνειδητοποιήσουν ότι όλα αυτά δεν είναι πλέον οι ίδιοι.


Εκείνοι που εργάστηκαν καιρό σε μια δουλειά ανακαλύπτουν ότι η μπαταρία έχει αποφορτιστεί.
Και γύρω τους όλα είναι ήσυχα.

Οι ειδικοί ονομάζουν αυτή τη γαλήνη, ως κατάθλιψη, η πραγματική ασθένεια αυτού του αιώνα. Μετά από συνεχόμενα χρόνια, που εργάζονται σαν ρομπότ πολλές ώρες κάθε μέρα, καθώς και τα Σαββατοκύριακα, μετά από χρόνια δίχως ουσιαστικά προσωπική ζωή και πραγματική παρουσία σε οικογένεια, ή πραγματικούς φίλους, η κοινωνικοποίηση, το περπάτημα και σχεδόν τα πάντα στη ζωή τους σχετίζονται με το πρόγραμμα εργασίας ή τα κάνουν όλα για τη δουλειά τους δίχως να ευχαριστιούνται πραγματικά οτιδήποτε από αυτά.



Φίλοι, γνωριμίες, επαφές, βόλτες, ταξίδια, δώρα, σχετίζονται πάντα με το πώς θα πετύχουν επαγγελματικά και γι’ αυτό δεν είναι ουσιαστικά, ούτε και αληθινά. Αυτοί οι άνθρωποι δεν έχουν αληθινές σχέσεις, αλλά καταλήγουν να τα κάνουν όλα για το συμφέρον και τελικά καταλήγουν να αποτυγχάνουν και να μένουν μόνοι στη ζωή.


Η κατάθλιψη στον εργασιακό χώρο είναι μια έννοια που δεν έχει εφευρεθεί σήμερα ή χθες.
Για παράδειγμα, τα στοιχεία που υποβλήθηκαν από το Κέντρο Ψυχικής Υγείας, στο Ηνωμένο Βασίλειο, δείχνουν ότι το 42% των εργοδοτών παραδέχονται, αλλά μειώνουν τη σημασία της επικράτησης ψυχικών ασθενειών στις επιχειρήσεις τους.


Όλοι αναπτύσσουν το ίδιο πρόβλημα: κατάθλιψη που προκαλείται από τις συνθήκες εργασίας.
Αυτό που απομένει, συνεπώς, γίνεται για την προστασία των εργαζομένων;

Μια επιλογή που παρέχεται από το στόμα κάθε γιατρού θα έλεγα είναι «με το μαλακό με το άγχος». Εύκολο να το πεις δύσκολο να το κάνεις. Μια άλλη επιλογή θα ήταν η ανάληψη της δυτικής "εκπαιδευτικής χρονιάς": μια περίοδος 365 ημερών που σας αποσπάει εντελώς από την εργασία, να προβληματιστείτε σχετικά με τη ζωή σας και απλά ικανοποιεί τα χόμπι σας και την ανάγκη να είστε με την οικογένεια σας.

Αλλά στους καιρούς που ζούμε είναι πολύ δύσκολο κάτι τέτοιο μέχρι να φτάσει η κατάσταση του ατόμου στο απροχώρητο και τελικά ίσως γίνει αυτό όταν θα ξεμείνει από δουλειά, που δεν είναι και πολύ απίθανο με τον τρόπο ζωής που έχει επιβαρύνει το πρόβλημά του. Πολύ λίγοι εργαζόμενοι έχουν αυτό το οικονομικό προνόμιο, να απεμπλακούν από μια καθαρή πηγή εισοδήματος για μια περίοδο τόσο μεγάλη.


Πώς συμβαίνει αυτή η αποτυχία;
Η αποτυχία συμβαίνει στη διαρκή δραστηριότητα του εγκεφάλου, ειδικά όταν βασίζεται σε συνήθεις διαδικασίες που πραγματοποιούνται κάτω από μεγάλη πίεση.

Αυτό το είδος της κατάθλιψης είναι χαρακτηριστικό των ανταγωνιστικών ανθρώπων. Σπάνια συμβαίνει σε εκείνους που δεν παθιάζονται σε αυτό που κάνουν ή σε αυτούς που εργάζονται κάτω από την πίεση των προθεσμιών για σύντομο χρονικό διάστημα. Χρειάζεται για κάποιον που θέλει να «σπάσει τις αλυσίδες», όπως λένε, να είναι ο καλύτερος, αν θέλει να κερδίσει τα πάντα. Ένα τέτοιο άτομο εμπλέκεται συνολικά.


Το πρόβλημα είναι ότι με αυτή τη δέσμευση στη δουλειά, εμφανίζονται προβλήματα.
Μειώνει τη δημιουργικότητα, αλλά κυρίως το διατεθειμένο χρόνο για δραστηριότητες χαλάρωσης του νευρικού συστήματος:
για παράδειγμα με περιπάτους ή άλλο είδος άσκησης, διάβασμα, διαλογισμό, αληθινή κοινωνικοποίηση.


Είναι μια διαδικασία φθοράς.
Τα άτομα κλείνονται στον εαυτό τους.

Δεν έχουν διάθεση να δουν κόσμο όταν δεν δουλεύουν και κάνουν παρέες και επαφές μόνο και μόνο για να ενισχύσουν την εργασία τους, χωρίς πραγματικά να το θέλουν ακόμα και όταν δείχνουν το αντίθετο. Έτσι, δεν θα βλέπεις κάθε χρόνο τους ίδιους φίλους κοντά τους, παρά μόνο αν ικανοποιούν τα επαγγελματικά τους συμφέροντα. Ακόμη χειρότερο είναι ότι στις περισσότερες περιπτώσεις αυτού του είδους όταν τα άτομα αυτά δεν γνωρίζουν πραγματικά τι τους συμβαίνει, αρνούνται να πιστέψουν ότι μπορεί να έχουν κάτι ακόμα και όταν τα σημάδια είναι εμφανή και τα κάνουν όλα αυτά υποσυνείδητα.

Το γεγονός αυτό καθιστά τη διάγνωση και άρα και τη θεραπεία τους ακόμα πιο δύσκολη, οπότε αυξάνει και την περίοδο που χρειάζονται για ανάρρωση. Πρέπει να φτάσουν στο κατώτατο σκαλοπάτι για να το συνειδητοποιήσουν, αν ποτέ γίνει κάτι τέτοιο, και να ζητήσουν τη βοήθεια ενός ειδικού για να δουλέψουν μαζί την κατάσταση αυτή.


Θα υπάρξουν έξι είδη αλλαγών που ένας πάσχων από κατάθλιψη θα πρέπει να περάσει για να απαλλαγεί από αυτή:

- Πρώτον, θα πρέπει να αντιμετωπίσετε τα συναισθήματά σας, να καταλάβετε τι έχετε κάνει τόσο ώστε να το νιώσετε και να το αντιμετωπίσετε με θεραπεία με έναν ειδικό.

- Στη συνέχεια, να επανακτήσετε την αυτοπεποίθησή σας, μιλώντας ανοιχτά με τους άλλους για την κατάθλιψη, ακόμα κι αν δεν αισθάνεστε άνετα. Θα αναδιατυπώσει τις προσωπικές προτεραιότητες, την υγεία, τις σχέσεις, και την οικογένεια, αντί να λέτε ψέματα και να παραπλανείτε τους άλλους, θα μπορείτε να φτιάξετε αληθινές σχέσεις από την αρχή .

- Ο ειδικοί στον τομέα της ψυχικής υγείας προτρέπουν να ανακαλύψετε ξανά τον εαυτό σας, τι πραγματικά κάνετε σε ένα επάγγελμα, αλλά μην ξεχνάτε ότι μακριά από τη κατάθλιψη «χτίζετε» χαρακτήρα.

- Αν σταματήσετε τη δουλειά σας μη νομίσετε ότι είναι το τέλος του κόσμου επειδή υπάρχουν και άλλες ευκαιρίες σταδιοδρομίας, ακόμα καλύτερες.

Δεν υπάρχει καμία δουλειά που να αξίζει να θυσιάσετε τη σωματική ή την ψυχική σας υγεία.

Tweet

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ: 

- Πώς να καταφέρετε να είσαι ειλικρινείς, δυνατοί, χαρούμενοι διατηρώντας καλή ψυχολογια ακόμα και στα δύσκολα

- Είμαστε αυτό που σκεφτόμαστε άρα και η ψυχολογια μας εξαρτάται από τις σκεψεις μας, μήπως δεν θα έπρεπε;

- Αντικαταθλιπτικές φυσικές θεραπειες για μια καλύτερη ψυχολογια χωρίς καταθλιψη – Πώς να αντιμετωπίσετε φυσικά την καταθλιψη

- Σημαντικά βήματα για την βελτίωση των σχέσεων παιδιών και γονέων και για μια καλύτερη διαπαιδαγώγηση των παιδιών καιγονέων